Beschrijving
I WANT TO BE HAPPY / I’LL NEVER SMILE AGAIN / BLUE MOON / JUMPING AT THE SAVOY / I’VE GOT MY FINGERS CROSSED / JERSEY BOUNCE / LOVER, COME BACK TO ME / I’M STILL CRAZY FOR YOU / I WISHED ON THE MOON / DING DONG IT’S LOVE / SHE’S FUNNY THAT WAY / TAKE ANOTHER GUESS / WOODEN STICKS (BLOKKENDOOS) / SUNDAY, MONDAY OR ALWAYS / THE LADY FROM ST. PAUL / THAT’S SABOTAGE / PECKIN’ / YEARNING / STOP BEATIN’ ‘ROUND THE MULBERRY BUSH / RêVERIE / STRANGE ENCHANTMENT / THE TOUCH OF YOUR LIPS / YOU’RE BREAKING MY HEART / SWEET LORRAINE / I WON’T TELL A SOUL (Annie de Reuver, zang, begeleid door Dick Willebrandts, piano)
Dick Willebrandts en zijn radio-orkest
Kees van Dorsser (soli), Jan van Hest, Frans van der Meer, Cor van Lier, Louis de Haes (tp), Pi Scheffer, Francis Bay, Jan Koulman, Ijsbrand van der Ven (tb), Cees Verschoor, Tinus Bruijn, Kees Bruijn, Ben Libosan, Bep Rowold of Tonny Helweg (saxen), Dick Willebrandts (p, ldr), Wim Sanders of Tony van Hulst of Hans Vlig (g), Wim Kroon (b), Aldert Dekker (dm), Nelly Verschuur en Jan de Vries (voc). Opnamen waarschijnlijk eind 1943.
Audio restauratie:
Harry Coster
Samenstelling
Skip Voogd & Harry Coster
Liner notes
Skip Voogd
Production coordination
Ben Kragting jr
Art direction/Design
Egbert Luys
CD-boekje van 20 pagina’s met achtergronden en unieke foto’s
Prijs:
Abonnees : € 14,95 (incl verzendkosten)
Niet abonnees € 17,95 (postage included / inclusief verzending)
Dick Willebrandts
Unieke Nederlandse jazzhistorie Tweede Wereldoorlog
• In de zomer van 1942 vormde de Nederlandse pianist Dick Willebrandts (1911-1970) een modern orkest, dat tegenwoordig als een van de beste Nederlandse bigbands tijdens de Duitse-bezetting van Nederland (1940-1945) wordt beschouwd. In 1943 en 1944 maakte de band verschillende uitstekende opnamen voor de Nederlandse afdeling van het platenlabel Decca.
• Op 1 juli beval de Duitse minister van propaganda, Joseph Goebbels, om het Nederlandse radiostation Hilversum II onder direct toezicht van de Duitse Reichs Rundfunk Gesellschaft (R.G.G.) te plaatsen. Hilversum II heette voortaan Calais II als onderdeel van de Deutsche Europa Sender (D.E.S.). Deze radiostations zorgden voor nazi-propaganda gericht tegen Engeland en zonden muziek uit van de meest moderne Nederlandse orkesten zoals The Ramblers, Het Utrechts Stedelijk Orkest, Frans Wouters en het Dick Willebrandts radio-orkest. In tegenstelling tot de Duitse propaganda swingband Charlie and his Orchestra, dat niet mis te verstane politieke propaganda-teksten gebruikte, was dat niet het geval met de Nederlandse orkesten die voor de D.E.S. werkten. Desondanks werd het Willebrandts na de oorlog door de toenmalige zuiveringscommissie zwaar aangerekend, dat hij voor de D.E.S. had gewerkt en dat leverde hem een tijdelijk speelverbod op.
• Voor de D.E.S. kon het orkest van Dick Willebrandts ongehinderd spelen en in de Amerikaanse swingstijl van o.a. Glenn Miller opnamen maken. De vocalisten van de band, Jan de Vries en Nelly Verschuur, zongen gewoon in het Engels. Dit alles was verboden als de band voor publiek speelde! Waarschijnlijk is het opgenomen materiaal nauwelijks tot niet door de D.E.S. gebruikt, omdat na het verlies van de Slag bij Stalingrad de overwinningsroes bij de Duitse bezetter voorbij was. De propaganda werd grimmiger en minder speels en er was voor swingmuziek geen ruimte meer, ook niet voor propagandadoeleinden.
• Dick Willebrandts kon over de meest bekwame Nederlandse swingmuzikanten beschikken. Toen de opnamen werden gemaakt was het orkest van Willebrandts op zijn best. De rietsectie met Cees Verschoor, Tinus Bruijn, Kees Bruijn, Ben Libosan en Bep Rowolt werd legendarisch in de Nederlandse jazzgeschiedenis. De band was in de oorlogstijd in dienst van de Nederlandsche Omroep en zo was het voor hen niet verplicht om in Duitsland te spelen. De uitstekende Nederlandse bigband van Ernst van ‘t Hoff speelde daar wel. En dat was voor enkele topmuzikanten van die band een reden om naar het orkest van Dick Willebrandts over te stappen – en kon het orkest nog meer excelleren.
• De opnamen op Yearning zijn niet eerder uitgegeven direct gesneden glasplaten en werden in de tweede helft van 1943 gemaakt (andere opnamen van deze sessies verschenen jaren geleden op Grannyphone D401). Opnametechnicus Jan van Oort bewaarden ze al die tijd thuis totdat Ate van Delden eind jaren ’70 met hem in contact kwam en hij de platen overdroeg en ze nu na bijna 70 jaar worden uitgebracht
Pers
Jazzism januari 2012
De beste big band die Nederland ooit heeft gehad. En dit zijn ook nog eens suprieure en nimmer uitgebrachte opnamen!
(Eddy Determeijer)
New Jersey Jazz journal july/august 2013
This is a superb band with fine arrangements and first rate musicians!
(Joe Lang)
Jazz Rag, summer 2011
“.. the excellent Cees Verschoor takes the clarinetsolo’s and the saxophones are particulary impressive both as a section and in the solo’s of Tinus and Kees de Bruijn. Doctor Jazz did a superb job in compiling and packaging the material”
(Ron Simpson)
