DJ020 – Ernst van ’t Hoff en zijn solisten (1943)

Beschrijving

(24 niet eerder uitgebrachtte opnamen voor de D.E.S. 1943)

Total playing time 79:00

Ernst van ’t Hoff en zijn solisten – Njengo – DJ020

In december 1940 kon Ernst van ’t Hoff (1908-1955) een moderne bigband formeren. Deze bigband kan beschouwd worden als een van de beste Nederlandse bigbands van Nederland tijdens de bezetting. Als concurrent had hij hoogstens The Ramblers en vanaf 1942 Dick Willebrandts Radio-orkest. Ernst van ’t Hoff en zijn orkest waren ‘dienstverpflichtet’, wat betekende dat ze in dienst stonden van de Reichskulturkammer en dat ze desgevraagd niet konden weigeren om in Duitsland te werken met periodes. Na de oorlog werd dat musici zwaar aangerekend, maar eigenlijk was de enige andere keuze voor deze musici de ‘arbeitseinsatz’ een veel minder plezierig vooruitzicht. Tussen 1941 en 1944 maakte de band veel uitstekende commerciële opnamen in Duitsland, Nederland en België. Veel daarvan is jaren geleden uitgegeven door het Nederlands Jazz Archief (NJA).
Op 1 juli 1943 besloot Dr. Goebbels de naziminister van propaganda, dat het Nederlandse radiostation Hilversum II onder direct toezicht kwam te staan van de Deutsche Rundfunkgeselschaft. Hilversum II werd toen Calais II en was een onderdeel van de Deutsche Europasender (D.E.S.). Dit radiostation verspreidde nazipropaganda gericht op Engeland om luisteraars te trekken had men goede orkesten nodig die Engelse en Amerikaanse muziek konden spelen, daarvoor werden orkesten als Dick Willebrandts, Ernst van ’t Hoff, The Ramblers, Frans Wouters ingezet. Ook een groep als The Millers ontsnapte niet aan deze eisen.
Deze orkesten hoefde geen propagandateksten in hun muziek op te nemen en moesten puur zorgen voor de omlijsting.
De moderne bigband van Ernst van ’t Hoff, die sterk beïnvloed was door de muziek van Glenn Miller en Artie Shaw, mocht naar de geallieerden zenders luisteren om zo de nieuwste hits in een Engelse en Amerikaanse stijl over te schrijven en te arrangeren. Ze mochten in de swingstijl spelen die bij openbare optredens verboden waren door de nazi’s. Deze nummers mochten ze in studio B in Hilversum opnemen. Vervolgens werden die opnamen gemonteerd in een propaganda-uitzending. Na uitzending werd al het materiaal vernietigd, want de muziek was uiteraard ‘entarttet’ voor de nazi’s en niet gewenst. Gelukkig wist geluidstechnicus Jan van Oort een deel van die opnamen naar buiten te smokkelen en te redden. Tot nu toe waren er slechts enkele van deze opnamen van Ernst van ’t Hoff bekend en uitgegeven door Doctor Jazz op (DJ013, DJ014 en DJ016). Onlangs zijn na bijna 80 jaar bij een verzamelaar toch nog een groot deel van de DES-opnamen boven water gekomen met voldoende bruikbaar materiaal om een hele cd met nieuw materiaal van Ernst van ’t Hoff te vullen.
In 1941 en 1942 leidde Ernst van ’t Hoff een bigband met de beste Nederlandse swingmuzikanten. Maar omdat de band in Duitsland moest werken van de nazi’s nam de onvrede in de orkest toe. Toen Dick Willebrandts een radio-orkest mocht oprichten in vaste dienst van de genazificeerde Nederlandsche Omroep en dus niet in Duitsland hoefde te werken, stapte een deel van de beste musici van Ernst van ’t Hoff over naar het orkest van Willebrandts. Van ’t Hoff moest dus weer een nieuw orkest uit de grond stampen, gelukkig had hij zijn arrangeurs weten te behouden, zoals Hans Vlig, Andre Smit en Be Dubbe. Eind 1942 kon hij weer met een nieuwe formatie uitstekende plaatopnamen maken. We kunnen nu horen hoe goed de band eind 1943 klonk, ondanks het gemis van een aantal topkrachten in saxsectie. De cd bevat mooie instrumentale en vocale nummers en waarschijnlijk ook enkele eigen composities, maar die informatie is helaas allemaal verloren gegaan. Er zijn veel highlights op deze cd, maar een die benoemd moet worden is de interpretatie van Te Queiro met zang van Maria Zamora. De bezetting van de band en vocalisten konden we redelijk reconstrueren, maar is geenszins waterdicht. De restauratie van de opnamen is weer gedaan door onze meester restaurateur Harry Coster.

English

In December 1940 Ernst van ’t Hoff (1908-1955), a Dutch pianist, formed a modern dance band which is now considered to be one of the best Dutch big bands which played in the Netherlands during the Nazi occupation (1940-1945). This band was ‘dienstverplfichtet’, which meant they had to work for the German Reichskulturkammer and couldn’t refuse working in Germany when demanded. From 1941 until 1944 the band made several excellent commercial recordings in the Netherlands, Belgium and Germany.
On July 1st 1943 Dr. Goebbels, the German minister of Propaganda, ordered to put the Dutch Radio station Hilversum II directly under the supervision of the German ‘Reichsrundfunkgesellschaft’ (R.G.G.). Hilversum II then became Calais II and was part of a chain called Deutsche Europasender (D.E.S.).
These radio stations provided Nazi-propaganda aimed at England and broadcast the music of the most advanced Dutch orchestras such as The Ramblers, Het Utrechts Stedelijk Orkest, Frans Wouters, Ernst van ’t Hoff and Dick Willebrandts radio-orkest.
The German Propaganda swing band ‘Charlie and his Orchestra’, which also included some Dutch musicians, used very clear political propaganda texts. This was not the case with the Dutch bands working for D.E.S.
For D.E.S. ‘Ernst van ’t Hoff en zijn solisten’ could freely record songs in the American and British style. Their singers Maria Zamora, Lammy van den Hout, Jenny Even and Harry van der Kruk could sing in English. All this was officially forbidden when they performed in public.
Ernst van ’t Hoff could use the best Dutch and Belgium swing musicians of that day. It paid well, they could play swing music but The Ernst van ‘t Hoff Orchestra, had the disadvantage that they also had to performe in nazi Germany. They became very popular among youngsters there and were admired by the German musicians of the day. But they also got into trouble with nazi authorities. In 1942 the Dutch nazi-controlled radio ‘De Nederlandsche Omroep’, hired a second swing orchestra under contract of the Dutch Decca record company. This new band was always available as they didn’t have to work in Germany. That’s how the ‘Dick Willebrandts radio-orkest’ was born. The result was that half of the best musicians of Ernst van ’t Hoff left the band and joined the orchestra of Dick Willebrandts. They didn’t want to work in Germany anymore. So Ernst van ’t Hoff had to start all over again and managed to build a new impressive orchestra, despite the fact that he had lost some of his best soloists, he managed to keep his original arrangers. The band played jazz standards of Count Basie, Fats Waller and others in a Glenn Miller/ Artie Shaw mode. They did this very professionally although they couldn’t play these numbers in public because this music was considered ‘entarttet’ and in public the singers couldn’t sing in English. After the war many of the Ernst van ’t Hoff muscians played an important part in the postwar bands in the Netherlands. In Germany the van ’t Hoff band and the Belgian Band of Fud Candrix are considered the best bands of the wartime and were very influential for the German jazz musicians, who were isolated and restricted in their work during the war.
The recordings on this cd were considered lost but were recently discovered after nearly 80 years. We are now able to hear the 1943 version of this impressive band. The recordings are carefully restored by Harry Coster and fill in an important piece of Dutch and European jazz history of the best Dutch bigband during the wartime.

Gerelateerde Afbeeldingen: