Beschrijving
WENN DER WEISSE FLIEDER WIEDER BLÜHT / ANGELINA (Sanny Day, zang) (Den Haag, 16 maart 1945) / Tune
GROOVIN’ HIGH (Aircheck, Hilversum, 31 juli 1948) / I TOLD YA I LOVE YA, NOW GET OUT Pia Beck & Eddie Doorenbos, zang (Aircheck, Hilversum, 9 december 1948) / PUT ‘EM IN A BOX, TIE ‘EM WITH A RIBBON (AND THROW ‘EM IN THE DEEP BLUE SEA) Sanny Day & Pia Beck, zang (Aircheck: Hilversum, zomer 1949) SHOEMAKER’S APRON (Decca, Hilversum, 24 juli 1950) / HAIR OF GOLD, EYES OF BLUE Paul Ruys, zang (Decca, Hilversum, 24 juli 1950) /
A GHOST OF A CHANCE (Telefunken, München (Duitsland), 24 november 1953) / FRENESI Sanny Day, zang (Telefunken, München (Duitsland), 24 november 1953) MAKE MINE MILLERS (telefunken, Amsterdam, 23 mei 1956) / MY BABY JUST CARES FOR ME Eddie Doorenbos, zang (Telefunken, Amsterdam, 23 mei 1956) GIMME A LITTLE KISS, WILL YA, HUH? Eddie Doorenbos & Suzi Møller, zang (Telefunken, Amsterdam, 3 december 1956) / THE BLUE ROOM (Columbia, Amsterdam, 25 februari 1958) SWINGIN’ DOWN THE LANE Paul Schwippert & Suzi Møller, zang (Columbia, Rotterdam (“De Wieck”), 2 oktober 1958) SHINE (Columbia, Hilversum, 23 februari 1959) WHATEVER LOLA WANTS Suzi Møller, zang (PPK, Hilversum, mei 1961) GONE The Mellow Mills, zang, met Seymour Östervalls Orkester (Metronome, Stockholm (Zweden), 9 maart 1948)
Totale speelduur 71’57”
Compiled by:
Skip Voogd & Harry Coster
Audio Restauration:
Harry Coster
Liner Notes & Research
Skip Voogd
Discography
Harry Coster & Henk Zwartenkot
Photo courtesy
NMC jazzarchief, Skip Voogd & Ben kragting jr
Production coordination
Ben Kragting jr
Art direction/Design
Egbert Luys
Prijs:
Abonnees: € 14,95 (inclusief verzendkosten)
Niet abonnees: € 17,95 (postage included / inclusief verzending)
The Millers
• In de zomer van 1940 formeerde gitarist Ab de Molenaar (1921-1985) The Millers met o.a. zangeres Sanny Day (1921-2007). De groep richtte zich gelijk op de swingmuziek en liet zich inspireren door de muziek van The Hot Club de France en Django Reinhardt. Door de oorlogsjaren werd de groep door de Duitse bezetter beperkt in haar mogelijkheden. Men mocht niet in het Engels zingen en Amerikaanse muziek was verboden. The Millers werden al heel snel behendig in het gebruik van Nederlandse teksten en het ontduiken van de Duitse bepalingen en waren hierdoor razend populair. Door de beperkingen konden ze geen officiële plaatopnamen maken. Wel werden er glasplaten van de band gemaakt, die onder de toonbank werden verkocht. De eerste 2 opnamen herinneren aan de bezettingsperiode en werden nog tijdens de bezetting gemaakt.
De band was inmiddels versterkt met vibrafonist Coen van Nassou (1923-1984), die later jarenlang in de Toon Hermans shows speelde, violist Jan Doedel en bassist Paul Schwippert
• Na de oorlog, in de tweede helft van de jaren ’40, speelde het orkest in het begin nog in de Hot Clubstijl en kon het optreden voor de radio en plaatopnamen maken voor Decca. Vocaal werd de band versterkt met Eddie Doorenbos en pianiste Pia Beck. Geleidelijk richtte de band zich meer op de Amerikaanse stijl. De vocalisten speelden een belangrijke rol bij The Millers, maar ook de instrumentalisten kregen veel solovrijheid. De band maakte tournees door België (1945-1946), Duitsland (1946), Zweden (1948) en Nederlands-Indië (1949)
• In de jaren ’50 toerden The Millers onverminderd door en er waren heel wat personeelswisselingen in de band. De hele crème de la crème van de Nederlandse jazzwereld speelde wel eens bij The Millers. Sanny Day verliet de band in 1954 en werd vervangen door zangeres Suzi Møller . Ook speelden bij de Millers de drummers Tonny Nüsser, Cees See , de saxofonisten Herman Schoonderwalt , Frenk Jensen , Harry Verbeke , Harry van der Kruk , de pianisten Paul Ruys , Roelof Stalknecht en verder o.a. de accordeonist Mat Mathews en bassisten Dick van der Capellen en Dub Dubois .
• In 1956 waren The Millers vast te horen in ‘De Wieck’ in Rotterdam. Eind jaren ’50 kwam de rock & roll op en in 1961 besloot Ab de Molenaar te stoppen. Skip Voogd haalde de band in 1968 terug naar de studio en vanaf toen maakte de band weer een succesvolle comeback tot het overlijden van Ab de Molenaar in 1985. Ook daarna bleven er groepjes bestaan rondom ex-Millers. Want eenmaal een Miller, altijd een Miller
• Enkele opnamen op ‘Gone..’ zijn niet eerder uitgegeven, van direct gesneden glasplaten en werden in de tweede helft van de jaren ‘40 gemaakt van radio-uitzendingen. De geluidskwaliteit daarvan is allesbehalve optimaal, maar vanwege het historisch belang zijn deze opnamen toch uitgegeven en met zorg gerestaureerd.
PERS
Jazzflits (28 mei 2012)
“…..Er is ooit een tijd geweest, waarin zoiets als ‘amusementsmuziek’ bestaan heeft – in het geval van de Millers zelfs met een jazzmatige inslag. En de vraag ligt dan voor de hand, waarom
iets dergelijks niet eens terug kunnen keren?
Maar ook andere aspecten dienen zich aan. Zo hebben bij de Millers maar zelden rietblazers meegedaan en dan wordt het interessant de bijdragen van de saxofonisten Harry van der Kruk
(‘Groovin’ high’, 1948) en Frank Jensen (‘A Ghost of a Chance’, 1953) en klarinettist Herman Schoonderwalt (‘The Blue Room’, 1958, met Rob Madna aan de piano) met elkaar te vergelijken.
Nee, er zijn voldoende argumenten vóór aanschaf of in elk geval voor het beluisteren van de cd.
Trouwens, wanneer het een luisteraar overkomt dat hij, zoals bij de uitvoering van’Shine’door Schoonderwalt, Jensen en een voortreffelijk reagerende Tonny NUsser achter het slagwerk, het
ook na meerdere keren afspelen nog steeds jammer blijft vinden dat er maar twee en een halve minuut speeltijd beschikbaar waren, dan zeurt er toch niemand meer – zelfs niet als het zou
gaan om bezwaren tegen het wat luchthartig toekennen van
(Lex Lammen)
