Verslag Doctor Jazz Dag 105 (8-4-2017)

8 april, Wageningen. “Het is stil” was de conclusie van enkele dienstdoende medewerkers. Zo’n 270 bezoekers hadden het prachtige zomerse weer gelaten tot wat het was en hadden de gang naar de halfjaarlijkse reünie weten te vinden.
Eerst maar even naar de platenmarkt. Als snel viel mijn oog op een boek dat ik al jaren zocht. The Story of the Blues van Paul Oliver. Min of meer behorende bij een tweedelige serie, gelijknamige dubbelalbums van CBS. Die platen had ik al maar het boek dus niet. “Doe maar 7,50” zei een man van een stalletje verder. De handelaar zelf was in geen velden of wegen te bekennen. Blij als een kind schuifelde ik verder langs de stalletjes waar vooral mijn aandacht uitging naar ep-tjes. Jaren geleden kreeg ik van een bejaarde ex-collega een paar plastic tassen gevuld met ep-tjes. “Hier, ik weet dat ze bij jou in goede handen zijn”. De zakken bevatte veel British Trad, New Orleans (jaren ’50) en Amerikaanse swing. Sindsdien neus ik nog graag in de dozen en kisten van de Doctor Jazz markt. Overigens heb ik stille hoop dat ik hier ooit nog eens de CBS lp-box Sound of Chicago zal vinden …ik blijf zoeken.

8 april 2017 zou zo maar de boeken in kunnen gaan als ‘dag van de invallers’ ; zelfs een heel orkest moest op het allerlaatste moment nog vervangen worden. De Nevermind Jazz Band moest om vervelende familieomstandigheden verstek laten gaan en kon/mocht Jay Jay’s Border Jazzmen haar plaats innemen. Na wat geschuif in de volgorde stond Charlestown Jazzband in de startblokken.

Charlestown Jazzband
Het 40-jarige orkest maakte een mooie mix van allerlei stijlen tot en met de swingperiode. Ook Jump, vaak aangeduid als ‘rhythm and blues’ maar in dit geval met een jazzy feel gebracht, maakte deel uit van het repertoire. Geheel onverwachts en (misschien: onbedoeld) hilarisch was de inbreng van een zwaar vibrerend hammondorgel geluid bij Duke Ellington’s Mood Indigo. Soms werd een uitstapje naar Zuid Amerika gemaakt, zoals bij Chiquitta Brasil , binnen een sfeervolle calypso-context.
Bezetting: Henk van Amerongen (cornet), Jan Dokter (clarinet), Pieter Duker (trombone), Jan de Bont (banjo), Piet Beyé (piano), Rob Egging (contrabas), Eric Beijnvoort (drums).

Ado Broodboom
Na de gezelligheid van de Charlestown Jazzband nam biograaf/auteur Bert Vuijsje het woord om de nu al legendarische trompettist Ado Broodboom te interviewen over zijn boek ‘Ado Broodboom trompet’.
De 94 jarige ex-musicus vertelde anekdotes over zijn ervaringen met collega’s die hij maar wat graag in de maling nam.
Alles is te lezen in dit boek, dat ook nog een cd met heel bijzondere opnames bevat. Men liet enkele fragmenten horen, waaronder een prachtige versie van Summertime.

LaRocca Legacy
Na dit ongebruikelijke intermezzo was het de beurt aan LaRocca Legacy, met een eerbetoon aan de band die in 1917 als eerste jazzopnamen maakte, de Original Dixieland Jazz Band (ODJB). Trombonist en ODJB kenner Victor Bronsgeest had 25 jaar geleden al eens een zelfde initiatief genomen en mag dat, wat mij betreft, ieder jaar herhalen. Slagwerker Ger Booiman had zijn heup gebroken, dus kon niet komen waardoor René Winter zijn plaats innam. Het repertoire bevatte, behalve bij enkele fill-ins, bijna geen solo’s en ook een bas-instrument ontbrak maar dat gemis werd opgevangen door de de pianist zoals bij ODJB ook het geval was. Enkele titels: Soudan, Palesteena, Barnyard Blues en Fidgety Feet, uiteraard allemaal afkomstig uit het ODJB repertoire. Leider Bronsgeest hield tussen de stukken door college over de ODJB. Dat was bijna net zo interessant als de muziek zelf.
Bezetting: Ad Houtepen (cornet), Victor Bronsgeest (trombone), Ronald Jansen Heijtmajer (klarinet, altsax), Nanne van der Werff (piano), René Winter (drums).

Blue River Jazz Band & Trio Sweet Silver
De Blue River Jazz Band, geïnspireerd door de muziek van Louis Armstrong Hot 5 en Hot 7, werd vergezeld van het damestrio Sweet Silver. Compleet met authentieke microfoon zongen zij At The Darktown Strutters Ball , Angry en After You’ve Gone. Mooi en soms ook héél zwoel. De band zelf had voor deze keer een begeleidende functie maar werd op de juiste momenten ondersteund met rake invulpassages. Opmerkelijk was de ritmesectie van het orkest met o.a. (tenor)gitaar en banjo welke samen een heel mooie klankkleur vormde.
Bezetting Blue River Jazz Band: Robert Duis (cornet), Ruud Petri (trombone), Ton Damm (rieten), Wil van Schaik (banjo), Louis Houët (piano, trompet, viool), Rob Bakker (gitaar, piano), Nico Adriaens (tuba).
Bezetting Trio Sweet Silver: Sabine Harmsen, Marjolein Abbink en Sabine van Oostveen (leider, arr.).

Jay Jay’s Border Jazzmen
De middag van 8 april j.l. werd afgesloten met een optreden van Jay Jay’s Border Jazzmen, het invalorkest. Een soepel swingende dixielandband met invaller, multi-instrumentalist Sietse de Leeuw in de gelederen. Hij speelde niet alleen trombone maar ook dwarsfluit, een nogal ongebruikelijk instrument binnen de classic jazz. De Leeuw was een schot in de roos; een musicus van formaat. Ook dit orkest bevatte een zingend trio, zij het in dit geval drie heren die mij qua geluid soms aan de Mills Brothers deed denken.
Bezetting: Petro Wijnen (trompet), Sietse de Leeuw (trombone, dwarsfluit), Peter van den Bremen (sax, klarinet), Rob Koch (banjo, gitaar), Tom Brunsveld (bas), Willem van de Toorn (drums).