Verslag Doctor Jazz Dag 108 (20-10-2018)

Metropolitan Roof Orchestra (MRO) waar rietblazer Tom van Noord voor Marcello Rigutto inviel, beet het spits af. Heerlijk, om dit orkest weer eens aan het werk te zien en eigenlijk vreemd dat het niet zo vaak meer optreedt want dat verdient het beslist. Enkele uitgevoerde titels: het alom bekende St. James Infirmary met zang van Koos van Hout, die de hele set overigens uitzonderlijk mooi trompetspel leverde. Dan ook What’ll You Do, gezongen door Zenja Damm in de rol van zangeres Annette Hanshaw. Hoewel ik zelf vaak kies voor de originele uitvoering, doet deze er beslist niet voor onder. If I Had a Ribbon Bow, oorspronkelijk een liedje uit de 18e eeuw, betekende monnikenwerk voor Zenja Damm die binnen een ingewikkelde structuur van ongebruikelijke akkoorden laveerde en wonder boven wonder recht op de toon bleef zingen. Er viel echter nog meer te genieten. Bijvoorbeeld Wang Wang Blues en Lousiana Bo-Bo waarbij de hout- en kopersecties elkaar naar de kroon leken te steken. Claus Jacobi uit Duitsland was de arrangeur van Wang Wang Blues en I’m Watching The Clock en Keith Nichols uit Engeland tekende voor het arrangement van Louisiana Bo-Bo.
Bezetting: Jan van der Woord (altsax,klarinet), Ton Damm (altsax,klarinet), Tom van Noord (tenorsax,klarinet), Koos van der Hout (trompet), Wim van der Pouw (trompet), Piet Glas (trombone), Jan Gombert (banjo), Jan van der Woord (piano), Gé Soetekouw (tuba), Anton Schwirtz (drums,zang), Zenja Damm (zang)

Doctor Bernard and the Swing Cats
Klarinettist Bernard Berkhout is de Benny Goodman van de Lage Landen. Vermoedelijk is hij één van de weinigen want als er één stijl de laatste jaren in de vergetelheid is geraakt, is het wel swing. Bernard zorgt er met zijn 16-koppige Swing Orchestra en zijn Swing Cats voor dat swing springlevend blijft. En dat lukte, gezien de enthousiaste reacties, deze middag. Want natuurlijk hoort swing erbij; Goodman was tenslotte al in 1925 actief in het orkest van Ben Pollack. Berkhout en zijn mannen maakten een keuze uit een selectie Goodman nummers als Shivers, A Smo-o-oth One, Flying Home en Airmail Special. Goodman had altijd een vaste gitarist bij zich; Charlie Christian die op zijn beurt hele volksstammen heeft beïnvloed. Het moet gezegd: gitarist Hans Voogt heeft er heel goed naar geluisterd. Nóg een speler in het swing-veld was Lionel Hampton die in 1936 deel uit maakte van het (basloze) Benny Goodman Quartet. Vibrafonist Jacco Griekspoor overtuigde door expressief spel evenals het bijna explosieve spel van pianist Pieter van Santen. Op de vraag of dit optreden van de Swing Cats een reconstructie was, kan rustig ontkennend worden gereageerd. De solisten hadden voldoende eigen muzikale bagage en de ritmesectie klonk ook anders dan die van Goodman’s combo’s. Moderner, zou ik zeggen. Berkhout zong ook enkele stukken waarvan George Gershwin’s I Was Doing All Right het meest interessant was. Het uurtje swing werd afgesloten met een kokende versie van Airmail Special.
Bezetting: Bernard Berkhout (klarinet, zang), Jacco Griekspoor (vibrafoon), Pieter van Santen (piano), Hans Voogt (gitaar), Tomek van Leeuwen (bas), Dolf Helge (drums).

Jurbena Jazz Band
Deze, uit 8 man bestaande band uit Tilburg is genoemd naar de Yerba Buena Jazz Band van Lu Watters uit San Francisco. Het orkest gaat regelmatig de grens over; met name een optreden in de jazzclub van Hastings in Engeland wordt beschouwd als een hoogtepunt. Volgens eigen info was de kroon op het werk een trip naar Costa Mesa, Californië waar ook de tweede cd werd opgenomen in dezelfde studio waar ook The South Frisco Jazzband en The High Sierra Jazzband voor de microfoon hebben gestaan. De Frisco-sound kenmerkt zich door het gebruik van twee cornetten in de frontline en dat werd op deze Doctor Jazz Dag ten volle uitgebuit. Voor de gelegenheid had de band zich overigens gestoken in een oranje t-shirt, aangeschaft in Orange County tijdens het reizen in de USA.
Maar dat terzijde. Misschien was het mijn associatie met de inmiddels legendarische Scat Cats uit Breda e.o. maar de sound van de Jurbena Jazz Band kwam mij zeer bekend voor. Op de setlijst stond o.a. Oscar Celestin’s It’s Jam Up met mooi, weemoedig samenspel van de blazers. De twee cornetten kwamen het beste tot zijn recht Broken Promises; een aanstekelijke melodie in de Yer Buena en Bob Scobey traditie.
De boog kan niet altijd gespannen zijn, dus had men in Ace In The Hole een komisch intermezzo ingebouwd in de vorm van een veelstemmig-achtergrond koortje met een merkwaardig hoog stemmetje. Met de gezellige meezinger Pretty Baby kwam de 108e Doctor Jazz Dag tot een eind.
Bezetting: Franco van Ierland (cornet), Edward Nuiten (cornet), Jeroen Loose (klarinet), Peter Sommer (trombone), Ed Wijffels (piano), Henk Hoeksma (banjo), Eduard Kaan (sousafoon), John van Ierland (washboard)